ὀφειλέτης

ὀφειλέτης
ὀφειλέτης, ου, ὁ (ὀφείλω; Soph. et al.; BGU 954, 22; En 6:3 ἐγὼ μόνος ὀφειλέτης ἁμαρτίας μεγάλης; TestJob 11:12).
① one who is in debt in a monetary sense, debtor (Pla., Leg. 5, 736d; Plut. et al.) w. the amount of the debt given in the gen. ὀφ. μυρίων ταλάντων who owed ten thousand talents Mt 18:24 (s. τάλαντον).
② one who is under obligation in a moral or social sense, one under obligation, one liable for, ext. of 1.
ⓐ debtor πάντες ὀφειλέται ἐσμὲν ἁμαρτίας we are all debtors in the matter of sin Pol 6:1.
ⓑ one who is obligated to do someth. ὀφειλέτην εἶναι be under obligation w. gen. or dat. of pers. or thing to whom (which) one is obligated (B-D-F §190, 1; Rob. 537 al.): w. gen. of pers. obligated to someone Ro 15:27. W. dat. of pers. 1:14; 8:12. That which one is obligated to do stands in the gen. ὀφειλέται ἐσμὲν οὐ τ. σαρκὶ τοῦ κατὰ σάρκα ζῆν we are under obligation but not to the flesh, to live according to its demands Ro 8:12 (s. B-D-F §400, 2; Rob. 1076). The simple inf. (Soph., Aj. 590) is found instead of the articular inf. in the gen.: ὀφ. ἐστὶν ὅλον τὸν νόμον ποιῆσαι Gal 5:3.
ⓒ one who is guilty of a misdeed, one who is culpable, at fault
α. in relation to pers., w. gen. of the one against whom the misdeed was committed ἀφήκαμεν τοῖς ὀφ. ἡμῶν we have forgiven our debtors, i. e., those who are guilty of sin against us Mt 6:12; cp. D 8:2.
β. in relation to God, sinner (cp. Lk 13:4 w. vs. 2 ἁμαρτωλοί) abs. ὅτι αὐτοὶ ὀφειλέται ἐγένοντο παρὰ πάντας τοὺς ἀνθρώπους that they were sinners to a greater degree than all the other people Lk 13:4.—Betz, SM p. 400 n. 479 (lit). DELG s.v. ὀφείλω. M-M. TW.

Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία. 2015.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • ὀφειλέτης — debtor masc nom sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • οφειλέτης — ο (ΑΜ ὀφειλέτης, Α θηλ. ὀφειλέτις, ιδος) 1. αυτός που οφείλει, που χρωστά, ιδίως χρήματα («ὡς καὶ ἡμεῑς ἀφίεμεν τοῑς ὀφειλέταις ἡμῶν», ΚΔ) 2. (κατ επέκτ.) αυτός που οφείλει σε κάποιον ευγνωμοσύνη ή κάτι άλλο σχετικό νεοελλ. (νομ.) το ένα από τα… …   Dictionary of Greek

  • οφειλέτης — ο αυτός που χρωστά, συνήθως χρήματα, αλλ. χρεώστης …   Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)

  • ὀφειλέται — ὀφειλέτης debtor masc nom/voc pl ὀφειλέτᾱͅ , ὀφειλέτης debtor masc dat sg (doric aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • ὀφειλετῶν — ὀφειλέτης debtor masc gen pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • ὀφειλέταις — ὀφειλέτης debtor masc dat pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • ὀφειλέτιδα — ὀφειλέτης debtor fem acc sg ὀφειλέτις debtor fem acc sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • ὀφειλέτις — ὀφειλέτης debtor fem nom sg ὀφειλέτις debtor fem nom sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • ὀφειλέτου — ὀφειλέτης debtor masc gen sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • ὀφειλέτῃ — ὀφειλέτης debtor masc dat sg (attic epic ionic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • ενοχή — Νομική σχέση σύμφωνα με την οποία ένα πρόσωπο (οφειλέτης) είναι υποχρεωμένο να προβεί σε μια ορισμένη παροχή προς ένα άλλο (πιστωτή). Σε αντίθεση με τα εμπράγματα δικαιώματα, που εκφράζουν τη νομική θέση του προσώπου απέναντι σε ένα πράγμα και… …   Dictionary of Greek

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”